"Echt IJsselmonds" School Nicolaas Witsen

Foto: Olympus College, voormalig Nicolaas Witsen. Foto Beverwaardigheden.nl 

Op 11 september 1967 ging de eerste paal de grond in aan de toen nog hetende Oost-Varkenoordseweg. Later veranderde de naam in Olympiaweg. De bouwkosten van deze school kwamen geheel voor rekening van het Rijk. De grond kostte ruim 1,1 miljoen gulden zodat de totale kosten op 7,1 gulden kwam voor het totale bouwproject. Wethouder toen van Onderwijs en Volksontwikkeling was Drs. J.G. van de Ploeg, en hij had de eer om de eerste paal de grond in te slaan. Voor de school ligt een vijver met daarbij een kunstwerk. Deze stelt voor een Vogel, en is gemaakt door J. Th. Gladdines. Helaas is deze bijna niet meer zichtbaar door de begroeiing er omheen.

Toch kwam er door een niet bekende oorzaak een kink in de kabel v.w.b. de opening van de school, want de praktijk lokalen zouden het daarop volgende jaar op 14 augustus klaar zijn. Helaas was dit niet zo, en zag de school zich genoodzaakt de praktijklessen in de Oranjeboomstraat op de oude locatie te geven. Dit was dus een lelijke tegenvaller, want nu moesten waarschijnlijk de leerlingen tussen twee scholen op en neer rijden. Uiteindelijk werd de school in 1968 in gebruik genomen. Later in de jaren negentig kreeg de school een facelift, de witte buitenplaten waren sterk vervuild en bestond uit twee lagen eternit. Misschien moet u maar eens googelen waar eternit voor staat. 

Het schoolgebouw welke nu Olympus College als naam heeft bestaat uit drie elementen, het theoriegebouw, met de les en tekenlokalen, directie en personeelsaccommodatie, centrale garderobe, en rijwielkelder. Het praktijkgebouw met werkplaatsen voor hout en metaalbewerking, diesel en electromontage, de lasserij, de hal voor de scheepsbouw, instructielokalen, wasplaatsen en bergruimten, en het gymlokaalgebouw met de gebruikelijke accommodatie. De drie elementen zijn door gangen aan elkaar verbonden. Kosten toen 6 miljoen gulden. De afmetingen van het hoofdgebouw is 76 bij 18 meter, en die van het praktijkgebouw 52 bij 66 meter. De constructie zelf lijkt vrij simpel te zijn, want naast de betonnen vloer werd de school uit een staalconstructie opgebouwd. De drie complexen werden verbonden door glazen gangen. De toepassing van staal voor de scholenbouw is bij dit ene experiment gebleven.

De school groeide door de vele leerlingen uit zijn jasje mede gelet op de groei van de bewoners aantallen in IJsselmonde, want later stond er op de Adriaan van Volkerlaan een dependance van de Nicolaas Witsen. De naam van de school veranderde later naar “Nieuw Zuid”, en tegenwoordig staat de naam OC op de gevel die de afkorting aanduidt, Olympia College.  

"Echt IJsselmonds" IJsclub Thialf

Foto: Ingang IJsclub Thialf. Foto Beverwaardigheden.nl 

De voormalige natuurijsbaan aan de Reijerdijk in IJsselmonde ligt er verpauperd, en verlaten bij anno 2012. De ingang is bijna volledig dicht gegroeid, en de twee houten optrekken die diende als kassa/entree, en als kleine kantine vallen van ouderdom uit elkaar. Eén van de houten optrekken heeft ook nog een brandje te voorduren gehad. 

Drie jaar voor haar honderdjarig bestaan in 1998 gingen de hekken voorgoed op slot. De IJsclub Thialf, vernoemd naar een Noorse IJsgod, bestond sinds 1901. Vele malen lagen er uitbreidingsplannen op de plank voor de grond van de ijsbaan door de gemeente Rotterdam sinds de jaren “60 maar telkens werd de grond niet aangewend die een erfpacht kende tot 2001. In de laatste jaren van haar bestaan liepen de leden aantallen terug, en daarmee ook de inkomsten voor de clubkas. De slappe winters waren hier ook mede debet aan, en tevens kwam het zittende bestuur op leeftijd, en wilde het graag overdragen aan een jongere generatie, helaas. De natuurijsbaan was weliswaar een simpel concept, het was een weide met dijken erom heen die in de herfstperiode onder water werd gezet, en de vorst deed de rest.

Foto: Verpauperde schaatsweide IJsclub Thialf. Foto Beverwaardigheden.nl  

Langzamerhand werden de dijken om de ijsbaan poreus, en moest er veel werk verzet worden om te voorkomen dat het waterniveau van de ijsbaan niet vanzelf wegviel, een behoorlijke financiële investering werd toen ingezet. Bij de eerstvolgende onderwaterzetting in de daaropvolgende herfst bleek dat er nog meer problemen waren met de dijken, en dit was toen niet meer op te brengen om deze te repareren. Uiteindelijk heeft de ijsclub Thialf de grond teruggegeven aan de gemeente. 

Thialf had een prachtige ligging voor de meeste bewoners van IJsselmonde. Het raakte de wijken Lombardijen, Hordijkerveld en Kreekhuizen. Voor Sportdorp was het ook nog wel op een redelijke loopafstand. De rest van de bewoners konden toen gebruik maken van tramlijn 2 om de natuurijsbaan te bereiken, deze stopte recht voor de ingang van de ijsclub. De ingang is er nog wel maar het witte bord met “IJsclub Thialf” is allang geleden weggehaald. Bij de entree stonden 2 houten optrekken waarvan een de kassa/entree was. De andere was min of meer de kantine waar je de schaatsen kon onderbinden, of even kon opwarmen met een warme drank sommige met alcohol voorzien. In de avonduren kon je ook schaatsen op het natuurijs die minimaal twee voetbalvelden groot was. In het midden van de ijsbaan stond verlichting en uit de speakers die daar weer aanhingen klonk altijd een blikkerig geluid van muziek. Duizenden IJsselmondenaren moeten ooit wel eens geschaatst hebben op deze baan. Het kan haast niet anders dat hierdoor misschien relaties zijn ontstaan onder de bewoners van IJsselmonde. 

Kent u het gezegde voor spek en bonen. Dit was een realistisch beeld in de vorige eeuw, want bouwvakkers die in de wintertijd geen werk verrichten kregen toen der tijd niets betaald. Door wedstrijden te schaatsen en deze te winnen verdiende ze daarmee “de spek en bonen”. Zo kwam men toch nog aan eten in de wintertijd. Ringsteekwedstrijden met een arrenslee werden er ook gehouden, en een groot sporter heeft hier ook nog zijn baantjes geschaatst. Zijn naam was Siem Heiden, hij was lid van de eerste Olympische ploeg in 1928 die deelnam aan de winterspelen van Sankt Moritz in Zwitserland. Hoewel zijn prestatie daar niet groots was op de 5000 meter met een elfde plaats zette hij vijf jaar later in 1933 een wereldrecord neer. Dat deed hij in het Duitse Davos, hij snoepte daar toen dik twee seconden af van het oude record wat op naam stond van een Noorse schaatser.

 Foto: Siem Heiden een ijsselmondenaar op de schaatsbaan in Charlois

Wat er over blijft voor de IJsselmondenaren zijn de singels in de deelgemeente natuurlijk ook erg leuk om een te schaatsen, maar helaas zijn deze onverlicht in de avonduren, en kan gevaarlijk zijn met ijswakken. Wel had men een paar jaar geleden een plan geopperd om een overdekte ijsbaan te bouwen op Varkenoord nabij de Kuip. Zoals zoveel plannen bedacht worden verdwijnen deze vaak op een plank waar de eerste jaren dan een laag stof overheen komt. Maar het zou toch fantastisch zijn als de overdekte schaatsbaan er zou komen. Misschien geeft u de voorkeur aan schaatsen in de openlucht op een grote natuurijsbaan zoals ooit op de natuurijsbaan van Thialf, dat geeft toch meer sfeer en gezelligheid. Helaas is dit alleen maar een gedachte uit een ver verleden.

"Echt IJsselmonds" Winkelstrip(s) Hordijkerveld

Foto: Winkelstrip aan de Emelissedijk. Foto Beverwaardigheden.nl

Soms denk je bij jezelf, hoe zou het zijn met mijn buurt waar ik vroeger ooit opgegroeid bent. Misschien een sentimentele gedachte, maar ik wil u even wijzen op bijvoorbeeld Schoolbank.nl of voor de nog wat oudere onder ons het gratis krantje, en website “De Oud Rotterdammer”. Hierop staan honderden reacties van mensen met enkele herinneringen over hun jeugd en hun omgeving waar zij opgroeide.

Tijd om eens terug te gaan naar mijn jeugd omgeving, de wijk Hordijkerveld. Scholen waren er genoeg waaronder andere “de Pit” en de Meester van Eijckschool. De Pit geeft nu al jaren les onder de naam “Kubus”. Wat dacht u van de “Dravende Paardjes”, de kleuterschool naast de Pit. Later kregen we aan de Pietersdijk, school de Fakkel erbij. Een bloeiende periode van een wijk die rond begin jaren zestig opgebouwd werd.

De culturele samenleving bestond nauwelijks, maar de eerste vestigde zich toen wel in de wijken van IJsselmonde, dat blijkt later in dit verhaal. Je probeert je eigen de straten en gebouwen van toen te herinneren. Niet erg makkelijk, want naar mate je ouder wordt vergeet je harde schijf in je hoofd snel bepaalde situaties. Onlangs was ik even in Hordijkerveld bij één van de drie winkelstrips die deze wijk toen rijk was. De overige twee lagen aan de Huniadijk, en Kerstendijk. De laatstgenoemde was de grootste winkelstrip en lag bij binnenkomst vanaf de Reijerdijk als eerste in de wijk. De Emelissedijk lag het dichts bij onze woning, en was logisch om daar de boodschappen te doen. Supermarkt Kauffman was daar toen gevestigd, en volgens mij een particuliere ondernemer. Deze heeft heel wat monden gevuld in de wijk. Immers was de wijk in de bloei, want vele jonge gezinnen woonden daar. Een auto of brommer had men niet in die tijd, hooguit een fiets dus boodschappen haalde je bij de dichtstbijzijnde supermarkt. We praten dan over eind jaren zestig. Iedereen was dus aangewezen op de winkels in Hordijkerveld. Rechts van Kauffman zat slagerij Knijf, en links zat meen ik de bakker van Klootwijk. Kauffman verdween van het toneel, Knijf werd nog overgenomen, en de bakkerij werd later verbouwd tot een patatzaak. Toen ik uit Hordijkerveld was vertrokken raakte ik het spoor bijster voor wat betreft de winkelbezetting aan de Emelissedijk. Dat was rond 1985.

Kort geleden was ik dus weer een keer terug aan de Emelissedijk in mijn oude wijk. Dezelfde fietsenhouders waren nog aanwezig. Dit waren tegels in het trottoir gelegd voorzien van een uitsparing om je voorwiel in te plaatsen. Niet echt om aan te raden om daar je fiets in te stallen, want bij de eerste beste windvlaag had je een slag in je voorwiel te pakken als je fiets omviel. De tegels waren niet meer onderhouden in al die jaren en waren nu vol gegroeid met groen. Ik zie de telefooncel nog voor mij, want ik herinner mij dat regelmatig de ruiten aan diggelen lagen. Ja , ook toen was er ook al zinloos geweld in die tijd. Aan het pand van Kauffman hing een tijdje een sigarettenautomaat, en deze was ook al geen lang leven beschoren. De bestrating bestaat nog steeds uit de groene trottoir tegels. Zij  liggen er nog steeds na vele jaren. Nu had ik het al eerder over de opkomst van de culturele samenleving in Nederland, en dus ook in IJsselmonde. Eén van de eerste moet de eigenaar zijn geweest van Chinees restaurant de Golden Palace. Deze zit nog steeds gevestigd in het voormalige pand van Kauffman. Waar ooit de slagerij in zat zijn nu lelijke rolluiken voor de gevel aanwezig en staat te huur, de laatste huurder is een kapsalon geweest als je de aanduiding boven de winkel mag geloven, en de patatzaak had ook al voorgoed zijn deuren gesloten.

Besloot toch maar een foto van de bouwvallige winkelstrip te maken welke voorzien was van bovenwoningen. Het zag er eigenlijk niet meer uit, want de woningen hadden enkel glas, en het hout en verfwerk kon best wel wat onderhoud gebruiken. De deur gaat open van de Golden Palace, en een vrouw van Chinese afkomst stapt op mij af, en vraagt waarom ik een foto maak van de winkels. Stel me voor, en zeg wat ik kom doen. Het gesprek krijgt een leuke wending als ik het bezoekje en het maken van de foto toelicht aan haar. Blijkt dat de Golden Palace er al 41 jaar in dat pandje gevestigd is. Dat moet dan ergens in 1971 zijn dat de deuren van dit restaurant opende voor de bewoners van Hordijkerveld. Toch op dit punt ben ik het spoor niet helemaal kwijt want ik weet dat voor het retaurant zijn deuren opende dat er een filiaal van Gall en Gall in was gevestigd.

Als je goed kijkt, en nadenkt, heeft deze winkelstrip allang geen toekomst meer. Twee winkels gesloten, en een uiterlijk die rijp is voor een nominatie van sloop. Dit verging een aantal jaren geleden de winkels aan de Huniadijk ook. Deze zijn tegen de vlakte gegaan en er staan nu nieuwe huizen ervoor in de plaats.  Als ik door Hordijkerveld heen loop of rijdt, zie ik ook de teloorgang van de Kerstendijk. Daar is wel een soort huisartsenpost ontstaan met apotheek en een hoorspecialist, maar de hoogtij dagen van ondernemerschap van allerlei soorten winkels is daar alleen nog geestelijk aanwezig. De wijk zelf is opgeknapt, want de bebouwing en de buitenruimte heeft een facelift ondergaan in de loop der jaren, het ziet er allemaal niet onaardig uit. Hordijkerveld leeft nu in een heel andere tijd, en eigenlijk is er geen schim meer over van toen ik er woonde, en opgroeide in mijn jeugd.   

"Echt IJsselmonds" Een stel eigenwijze Ganzen

Foto: Ganzen aan de Herenoord. Foto Beverwaardigheden.nl

Sinds enkele jaren loopt er aan de Herenoord tussen de wijken Hordijkerveld, en Reijeroord een roedel ganzen. Wie wel eens over de Herenoord heen rijdt zal de vogels niet ontgaan zijn. Menig automoblist of berijder van die straat heeft ooit moeten stoppen omdat ze midden op de rijbaan staan. Met een arrogante houding een lange nek, en snavel in de hoogte halen zij bestuurders het bloed onder de nagels vandaan, want de ganzen willen van geen wijken weten op dat moment. Er zit niets anders op om uw geduld te bewaren tot dat ze allemaal zijn overgestoken. 

De ganzen bestaan uit twee soorten, namelijk de Knobbelgans, wat grijs van kleur, en de Witte Gans. De roedel is vrij groot en volgens kenners duidt dat op en hiërarchie. Dit blijkt ook wel want voorafgaand aan de fotoshoot komen ze allen tegelijk naar mij toegerend. Dit komt mede door de bewoners die ze vaak eten geven. Helaas valt er deze keer niets te eten, maar geduldig wachten ze toch nog even af voordat de hele groep ineens begint te jammeren met het voor hen zo typische herkenbare geluid. Daarna druipt de roedel weer af van waar ze eerst gekomen waren. Mocht er de vraag zijn heeft hij Nils Holgersson gezien of gefotografeerd hebben? Dat hou ik liever voor mijzelf.

"Echt IJsselmonds" Weber Chocolade bijna 100 jaar

Foto: Weber Chocolade. FotoBeverwaardigheden.nl

Dit interview over een bijna honderdjarig bedrijf is al eerder gepubliceerd op de Beverwaardigheden.nl, maar des al niet te min een mooi onderwerp voor "Echt IJsselmonds". Niet alleen maar een foto, maar ook het reilen en zeilen omtrent een lekker stukje chocolade. 

Onderweg naar Weber moet je toch wel even denken aan de beroemde klassieke film ‘ Sjakie, en de chocoladefabriek’. Het enigste wat dan opvalt aan de buitenzijde van het pand is de grote zuil met de tekst Weber Chocolade erop. Geen ontvangst door Willy Wonka, en bij het binnentreden van de bedrijfspand wordt je nog een illusie armer want je krijgt er een heel andere voorstelling bij van het zien van deze chocoladefabriek.   

Aan de Beverwaardseweg staat al jaren de chocoladefabriek van Weber. Ver voordat de Beverwaard eind jaren zeventig werd gebouwd stond deze fabriek er dus al. Joop Weber eigenaar van de fabriek heeft de Beverwaard nog zien bouwen, zover hij kon kijken was het één en al grasland. De ingang zat vroeger aan de Benedenrijweg tegenwoordig dus aan de Beverwaardseweg. Al gauw gaat het gesprek over Neelie Kroes die heeft hij nog eens letterlijk een zelfgemaakte zwarte piet overhandigd i.v.m. de kwestie dijkverzwaring die nodig was om IJsselmonde droog te houden. Hij zat toen in een overleg orgaan die betrekking had over de dijkverzwaring.  

Voor Joop Weber beheerst chocolade een groot deel van zijn leven. Hij heeft de zaak overgenomen van zijn vader. Normaliter zou je verwachten dat de fabriek nog volop draaide voor de paasdagen. Niets is minder waar. De paashazen, en de eitjes zijn de deur al uit naar de afnemers welke vaak bestaan uit de grotere supermarktketens zoals Jumbo, en Jamin om maar twee voorbeelden te noemen. Ook voor bedrijven die iets willen betekenen in de relationele sfeer naar hun werknemers of hun klanten kunnen hier terecht. Vaak wordt een stukje chocolade verwerkt in bijvoorbeeld een kerstpakket. Binnenkort is er ook in de fanshop van Feijenoord deze bruine lekkernij te koop.  

Ooit verkocht Weber chocolade producten in een winkel naast de fabriek. Drie dagen per week was men open. Hoewel dit op jaarbasis een goede omzet bracht heeft Joop Weber moeten besluiten door vervelende voorvallen dit niet meer te doen.  

De rondleiding door de fabriek welke 2500 vierkant meter bestrijkt begint bij de grote tanks met chocolade. Melk, puur, en wit worden via een tankwagen over gepompt, een slordige 350 ton per jaar totaal, en in grote tanks welke een constante temperatuur hebben. Elk kwartier wordt de chocolade automatisch doorgeroerd. Via een matrijs of mal van policarbonaat wordt er in elk gewenste vorm een massieve chocoladeplak gemaakt. Te denken aan de welbekende letters tijdens Sinterklaas, maar ook logo’s van bedrijven, gereedschappen verwerkt in een doosje, kattentongen, en een enorme grote sleutel die je niet voor mogelijk houdt. Eigenlijk kun je het niet zo gek verzinnen of je kunt er een matrijs voor maken. Als eenmaal de productie voorbij is worden de matrijzen bewaard want ze zijn erg kostbaar.  

Verder kun je zien dat hygiëne hoog in het vaandel staat want in de ruimtes waar gewerkt wordt maar ook de kleedruimtes van het personeel ziet alles er netjes, en verzorgd uit. Overigens bestaat het werknemers aantal uit circa 15 personeelsleden waarvan merendeel bestaat uit ingehuurde krachten via een uitzendbureau.    

Verpakken van de producten kan ook gedaan worden door Weber zelf maar het meeste deel wordt uitbesteedt. Op deze manier verlaten tienduizenden stuks chocolade per jaar de fabriek op weg naar de klanten. Ook exporteert Weber hij doet dit voornamelijk naar België, Duitsland, Engeland, en zelfs Canada. Zelf produceert hij ook nog onder de eigen merknaam Weber Chocolade.  

Nu de drukte voor de Pasen voorbij is gaat men vrolijk verder met een nieuw design chocolade letter voor aankomende Sinterklaas dit gebeurd zoals Joop Weber zegt door een denktank van mensen binnen het bedrijf. Dan laat hij met trots nog een paar oude ijzeren mallen zien die op een dressoir staan in een kantoor. Vroeger maakte wij daar dus onze chocolade mee. Laatste vraag aan Joop Weber of het 100-jarig bestaan nog wordt gevierd? Waarschijnlijk aan het eind van dit jaar.  

Weber Chocolade B.V. levert al meer dan vier generaties vooral massieve chocoladeproducten onder eigen merknaam aan de lokale markt. Het productiebedrijf Klaverblad Producties maakt chocoladeartikelen onder Private Label voor diverse grootwinkelbedrijven.  

"Echt IJsselmonds" Stadion Feijenoord, de Kuip

Foto: Stadion Feijenoord , de Kuip. Foto Beverwaardigheden.nl (18 aug 2012)

Dit letterlijk staaltje bouwwerk hoort natuurlijk thuis in het rijtje van gebouwen "Echt IJsselmonds". Wij als IJsselmondenaren moeten trots zijn op ons monument. Vraag mij af of het Stadion Feijenoord op de Rotterdamse monumentenlijst staat. Aan Leen van Zandvliet hebben de bewoners van Rotterdam en IJsselmonde het te danken dat zij nog altijd kunnen genieten van een voetbalwedstrijd in "de Kuip". Leen van Zandvliet is dé grote inspirator van deze 75 jarige voetbaltempel op Zuid. Vroeger gevestigd aan de Marathonweg, maar na het heengaan van één van de voetbalhelden uit de geschiedenis van Feijenoord, Coen Moulijn, is deze weg verandert in de Coen Moulijnweg.

Zandvliet kreeg in 1931 al de hoon over zich heen over de financiële haalbaarheid van het stadion. In de ledenvergadering van 21 maart 1934 kreeg hij toch een ruime meerderheid achter zich, en wordt het plan aangenomen. In dat zelfde jaar wordt architectenburau Brinkman en van der Vlugt uitgenodigt om een eenvoudig ontwerp te maken voor een stadion met twee verdiepingen. Geen luxe uitstraling maar gewoon een simpel stadion, echt Rotterdams.

Studiereizen worden er ook gemaakt naar diverse stadions, en het meest aansprekende was dat van Arsenal in High Bury. Dit stadion bestond ook uit twee verdiepingen en was in 1932 gebouwd. De architecten konden de komende maanden aan de slag. Eind 1934 komt het staalconstructiebedrijf Braat uit Rotterdam in beeld, zij worden om advies gevraagd over het ontwerp. Er werden niet alleen voetbal wedstrijden gespeeld, in de pauze van een wedstrijd moest ook tijd zijn voor ontspanning. Daarom zijn er zowel onder de lage als onder de hoge tribunes buffetten en toiletten tussen de stalen spanten ingebouwd. Daarnaast dienen er ruimtes te zijn zoals de kleed- en vergaderlokalen, een administratiekantoor, kamers voor de scheidsrechter, de dokter en de politie en een viertal woningen.

Van Zandvliet richt zich nadrukkelijk op de voortgang en zet er flink vaart achter. Telkens wanneer een bouwtekening klaar is, geeft hij de direct de opdracht om met de uitvoering te beginnen. Als de bouw van het stadion al een aardig eind op weg is, moeten de laatste ontwerptekeningen nog worden gemaakt. Door deze werkwijze wordt De Kuip in een recordtempo gebouwd. Tien maanden na het slaan van de eerste paal door de aanvoerder van Feyenoord, en het Nederlands elftal, Puck van Heel wordt het stadion op 23 juli 1936 opgeleverd. 

De Kuip is klaar voor gebruik, maar kan nog niet worden geopend. De gemeente is in gebreke gebleven bij de aanleg van de toevoerwegen naar het stadion. Intussen nodigt Van Zandvliet in het najaar van 1936 1.500 mariniers en werklozen uit in De Kuip. Hij wil de zekerheid dat het stadion voorziet in de behoeften van de toekomstige bezoekers. Hen wordt verzocht plaats te nemen op de dubbeldeks zittribunes. Per megafoon krijgen ze de opdracht zich als supporters te gedragen en zo uitbundig mogelijk te juichen en te springen. De tribunes houden het goed. Als beloning krijgen de mannen een borrel en een sigaar. 

De eerste wedstrijd was vrienschappelijk in 1937 dit werd gedaan om de Kuip niet in één keer vol te belasten. Op die manier konden parkeerruimten, toegangen en buffetten worden beproefd. Toch kwamen er nog 40.000 mensen op de wedstrijd af en zagen Feijenoord winnen met 5-2 van het Belgische, Beerschot. Op 2 mei 1937 volgt dan Nederland - België. Deze eerste interland won Nederland met 1-0, en De Kuip bleek een groot succes voor internationale duels want vele wedstrijden volgden na deze datum. Het stadion bleek later ook nog het strijdtoneel te zijn voor turnwedstrijden, motorcross, en popconcerten. De popconcerten gaven nog weleens geluidsoverlast in de wijde omgeving. De eerste artiest die daar optrad was Bob Dylan in 1978.

Slooplannen waren er ook meerdere keren, want in 1941 had men hoogwaardige staal nodig voor de oorlogsindustrie. In 1984 was de gemeente Rotterdam in wedloop met Amsterdam om in 1992 de organisatie van de Olympische Spelen van 1992 binnen te halen. De Kuip moest hiervoor plaatsmaken voor een nieuw stadion. Uiteindelijk ging het hele feest niet door v.w.b. de Olympische Spelen van 1992 voor Nederland.

In 1993 werden er renovatieplannen gemaakt, en zo geschiedde dat op 16 november een herboren Kuip er weer jaren mee moest gaan. Naast de renovatie werd toen ook het Maasgebouw gerealiseerd. Het bevat eveneens twee verdiepingen en is ook multifunctioneel met zeven grote zalen. Onder meer: een grote receptie, een brasserie, een museum en kantoren. Roltrappen verbinden het Maasgebouw met de eerste ring van het stadion.

Inmiddels zijn we al 18 jaar verder na de laatste renovatie van de negentiger jaren en men spreekt tóch weer van een nieuw te bouwen stadion. Dit had verspoedigt kunnen worden als Nederland het Wk bid had gewonnen voor 2018. Helaas ging deze aan onze neus voorbij. De locatie had men al voor ogen deze was gelegen aan de Maas. Hiervoor zou men dan een stukje van de Maas af moeten nemen om het nieuwe stadion te bouwen. Door de financiële crisis en mede door het wegvallen van het WK bid liggen de plannen in de ijskast. Af en toe lees je een artikel in de krant over een nieuw te bouwen stadion, maar dit lijkt voorlopig nog een grote illusie, en zeg nou zelf wie wil nu het aanblik van de oude dame van 75 jaar voor goud missen.        

"Echt IJsselmonds" Het Koetshuis in Oud IJsselmonde

Foto: Het Koetshuis, Oud IJsselmonde. Foto Beverwaardigheden.nl

Het was niet erg moeilijk om het Koetshuis uit Oud IJsselmonde toe te voegen aan deze rubriek. Het monumentale pand wat behoort tot een stukje historisch IJsselmonde wordt eigenlijk vergeten door vele rotterdammers. Kijk maar in een krantje zoals de Oud Rotterdammer, want vaak komen de gepubliceerde verhalen uit het rotterdamse, en een enkel keer uit Oud IJsselmonde. Misschien is er weinig over bekend doordat in 1942 tijdens de tweede wereldoorlog Oud IJsselmonde door Rotterdam werd geannexeerd. De vraag is waarom of welk belang had Rotterdam hierbij. Wie het antwoordt weet op deze vraag mag het mailen. 

Het dorp aan de Maas waarvan twee fotoboeken te koop en in de bibliotheek liggen liegen niet om dit vergeten stukje Rotterdam aan de Maas. Vele foto's herinneren aan een rijk dorpsleven waar eigenlijk alles aanwezig was. Helaas is de uitbreiding van IJsselmonde waarschijnlijk bepalend geweest voor dit stukje historie. Het Koetshuis maak daar dus een onderdeel vanuit, want letterlijk hebben hier paarden in gestaan ten tijde dat er een kasteel stond. Volgens informatie is het Koetshuis gebouwd in 1662 of 1679, we houden het maar omstreeks die tijd. Een smederij was toen aanwezig naast dat het een Koetshuis was. Het werd toch nog even spannend, want toen Dhr. Bichon van IJsselmonde besloot het kasteel te laten afbreken in 1899 bleef Het Koetshuis gelukkig bespaard. Achteraf blijkt dat dus een juiste keuze te zijn geweest.

In de 20e eeuw heeft het koetshuis vele jaren dienst gedaan voor de ondernemer Theo Sijthoff, oud wielrenner, en modekoning die in de jaren 70 en 80 vele artiesten kleedde. Het Koetshuis is na een opknapbeurt een kroonjuweeltje voor Oud IJsselmonde geworden en doet nu dienst als onderkomen voor gelegenheden. Tot voor kort oktober 2011 was het de officiele trouwlocatie voor de deelgemeente IJsselmonde, omdat men bezig was met een nieuw deelgemeente kantoor in het hart van IJsselmonde te bouwen. Nu deze klaar is kan men nog steeds gebruik maken van het Koetshuis als trouwlocatie, en éénmaal per jaar staat het oude dorp aan de Maas in het midden van de belangstelling, want in juni wordt er dan de jaarlijkse Paardenmarkt gehouden. Deze traditie is naar verluidt al eeuwen oud.    

"Echt IJsselmonds"  Scheepswerf Verolme aan de Oostdijk

Foto: Loods Scheepswerf Verolme. Foto Beverwaardigheden.nl  

Meeste mensen zullen wel denken wat die oude loods nog voor nut heeft die aan de Oostdijk staat. Als je op de van Brienenoordbrug staat is hij wat duidelijker te zien. De grote loodsen bestrijken nog steeds een grote oppervlakte aan de oevers van de Maas langs de Oostdijk. Op de kop van één v.d. grote loodsen staat nog steeds Verolme te lezen, maar zo langzamerhand bladdert de naam er vanaf. Zij bestaan nog wel maar zijn sinds 2009 gevestigd in Moerdijk.  

Cornelis Verolme werd geboren in Nieuwe Tonge, en studeerde in Middelharnis voor pijpfitter en metaalbewerker. In 1928 ging hij werken bij Stork in Hengelo en fabriceerde, en zette hij motoren in elkaar. Na de tweede wereldoorlog had hij plannen met Stork voor een geheel nieuw bedrijf. Door deze plannen kwam er verschil van inzicht, en een eind aan de samenwerking tussen Verolme en Stork. Onder de naam Ship Installation startte hij in 1946, te Hengelo een eigen bedrijf, en het jaar daarop verhuisde hij naar Rotterdam. Aan de Oostdijk stond toen een loods van 18 bij 10 meter waar hij installaties maakte voor schepen. Later nam Verolme een scheepswerf over in Alblasserdam waar schepen werden gebouwd.  

Op dat moment groeide Verolme enorm met een dergelijke omvang van 12.000 werknemers. Zelfs wereldwijd liet Verolme van zich horen, want er werden ook scheepswerven overgenomen in Engeland en Brazillië, dat was begin 1960. Op dat moment had Verolme 80% van de Nederlandse scheepsbouw in handen. Eind jaren zeventig werd de vraag naar schepen een stuk minder, en de lage lonen landen zorgde voor enorm veel competitie, en dus voor de terugloop van de scheepsbouw in Nederland. Hierdoor ontstonden er in 1983 weer twee nieuwe bedrijven van Verolme die zich bezig hielden met het vervaardigen en maken van machines onder de naam Verolme Machinefabriek IJsselmonde en Verolme Montage IJsselmonde.    

Daar bleef het allemaal niet bij want in 1987 was er weer een splitsing toen ontstonden de namen Verolme Machinefabriek en Verolme Apparatenbouw. De machinefabriek werd ontleed in 2002 en het gedeelte met de apparatenbouw werd opnieuw opgestart onder de naam Verolme Special Equipment. Vandaag de dag richten zij zich op het maken van equipment voor de gas, olie, petro en chemische industrie, daarnaast staan zij nu als beste bekend als leverancier van polysilicoon. Dit materiaal wordt gebruikt in de zonnecellen industrie.  

Het Verolme-terrein zo in de volksmond genoemd staat eigenlijk niet leeg. Allerlei bedrijven vestigen zich er weer, en maken gebruik van de oude loodsen van weleer. Het Verolme-terrein is in de toekomst bestemd voor huizenbouw, alleen concrete bouwplannen binnen de deelgemeente van IJsselmonde zijn er nog niet. Zodra er meer bekend wordt zullen ook deze bedrijven weer moeten verhuizen. Wel overweegt men dan op een of andere manier met de nieuwbouw het karakter van Verolme er in te verwerken.  

"Echt IJsselmonds" Woonserviceflat de Plussenburgh